Nie oszukuj się Kochanie, czyli nieprzyzwoicie słodka tarta cytrynowa

Mąż mi mówi, żebym się nie oszukiwała. Żaden to blog kulinarny, raczej cukierniczy. Kręci nosem, że jak w chatce u Baby Jagi – same słodycze. Wszystko się błyszczy i lepi od cukru, kruszą się ciastka, rosną drożdże, prószy cukrowy śnieg. Słowa te biorę za dobrą monetę i rozpływam się jak czekolada w upale, bo słodycze uwielbiam. I wtedy, niespodziewanie dostaję łyżkę dziegciu – Może trzeba zmienić nazwę na Zeszyt z Deserami? Bo ta jest myląca.

Ale jak to? – myślę sobie – Przecież są tutaj przepisy na różne specjały, niekoniecznie słodkie. Zaglądam w starsze wpisy i okazuje się, że na siedemnaście, trzy nie są deserem. W tym dwie zupy i sałatka. Trochę mało, rzeczywiście. Obiecuję więc, że się poprawię.

Ale jeszcze nie teraz – żeby nie było, że się tak męża słucham;-)

Dziś jeszcze będzie słodko, bo przypomniałam sobie o tarcie cytrynowej z bezą. Ostatnio ktoś mi powiedział, że to jest ciasto „spełnione”. Wszystko w nim jest w punkt – cieniutka warstewka kruchego ciasta, które pozostawia na języku maślano – słonawe wrażenia, arcywyrazisty cytrynowy curd i łagodna ultrasłodka beza. Co za połączenie!

No i to przebijanie się przez bezową skorupkę, żeby dostać się do aksamitnego wnętrza. Jedno z najbardziej zmysłowych połączeń teksturowych w kuchni. Jak skorupka z zapieczonego sera na zupie cebulowej, cukrowa tafla w crema brulle, warstwa czekolady na waniliowych lodach.

Słowem, to jest dobre. Nieprzyzwoicie.