Kruche rogaliki z drzemkowego bloga

To jest blog drzemkowy.

Każde ciasto i zdjęcie, każdą zupę i sałatkę zrobiłam w czasie drzemek mojej młodszej córki. I ten tekst też piszę licząc, że się szybko nie obudzi.

Wieczorami jest za dużo do zrobienia. Odrabianie lekcji ze starszą – Sama zrobię, ale ty mi sprawdź to. I to. I jeszcze to i to. I pamiętaj, że tamto też.

Szykowanie rzeczy na następny dzień – Plecak spakowałam, jeszcze tylko strój na wuef, kostium na przedstawienie, tamte książki, te ćwiczenia i flamastry.

Gaszenie pożaru – Mamo jeszcze miałam zrobić plakat na jutro!

Serwisowanie komputera – Mamooo coś tu się wiesza i nie mogę dokończyć filmu!

Akcje poszukiwawcze – Czy ktoś widział moją gumkę do mazania/ temperówkę / książkę/ skarpetkę/ szczotkę / spinkę / lalkę / maskotkę /świnkę – skarbonkę?

I usypianie Młodszej. Niekończące się usypianie. Bo wieczorami Mała jest zwykle bardzo energiczna. W przeciwieństwie do mnie. Kiedy wreszcie zaśnie, to nie mam już na nic siły.

Co innego drzemka w ciągu dnia. Mniej – więcej w okolicach jedenastej zasypia na spacerze, bezproblemowo i mocno. I śpi w wózku, zawinięta w kokon z kocyka – długo, przynajmniej dwie godziny. Wracamy do domu, parzę sobie kawę, i piekę, gotuję, robię zdjęcia.

Trochę się tylko martwię co będzie jak przestanie spać w dzień.

Dziś rogaliki z kruchego ciasta. Z konfiturą z wiśni, bo akurat „była na stanie”, ale dobre ze wszystkim. Zawsze mnie zachwyca, jak uniwersalne jest kruche ciasto pod względem połączeń smakowych. Czegokolwiek się nie włoży do środka, wychodzi wspaniale. Trzeba tylko pamiętać, że nadzienie nie może być zbyt płynne, bo rogaliki są maleńkie i będzie ono wyciekać. Wypiek tak delikatny, kruchy i maślany, że ciężko mu się oprzeć.

Tylko po co się opierać?