Prościej się nie da. Biszkopt z jabłkami

Za każdym razem kiedy wyjmuję z piekarnika biszkopt z owocami, przypominają mi się chwile spędzone u Babci.

Takie proste ciasta robiło się w jej domu najczęściej. Kiedy byłam nastolatką kręciłam nosem na tego typu wypieki, wydawały mi się mdłe i bez wyrazu. Po co w ogóle zawracać sobie nimi głowę – myślałam – Czy nie można zrobić czegoś bardziej efektownego albo chociaż mniej zwyczajnego? Tyle jest przecież możliwości – wzdychałam przeglądając kolorowe zdjęcia wypieków w Poradniku Domowym, którego równe stosy można było znaleźć pod stolikiem kawowym w tzw. dużym pokoju. Babcia przynosiła herbatę i zmieniała okulary na te do czytania. Przeglądałyśmy zdjęcia wypieków z warstwami kremów, galaretek i budyniowych mas. Do dziś pamiętam ich fantazyjne nazwy – Fale Dunaju, Pszczółka, Orchidea, Pijak, Biskup, Santoska. Rozprawiałyśmy co z tego warto by upiec, a co można sobie darować. Dla mojej Babci wszystko co nie było nieskomplikowanym plackiem z owocami – biszkoptowym, ucieranym, drożdżowym – zaliczało się do kategorii specjałów odświętnych, a te wymagały co najmniej imienin;-)

Dziś najchętniej robiłabym w kółko proste ciasta i bardzo mnie cieszy, kiedy ktoś mnie takim częstuje. Zwykłe – niezwykłe biszkoptowe ciasto. Miękkie jak gąbka, delikatne jak puch, pachnące żółtkami i wanilią. Z kawałkami złotych antonówek i warstewką pudru na wierzchu.

Tylko tyle i aż tyle.