Szybko, szybko. Bucatini w maślanym sosie z prawdziwkami

Ze wszystkich rzeczy, na które nie mam czasu najbardziej brakuje mi książek.

Marzy mi się, żeby się tak w książce zanurzyć jak w jeziorze i na moment zapomnieć o całym świecie. Pobyć sobie kimś innym przez chwilę, pożyć jakimś innym życiem – na faktach albo zmyślonym, obojętnie. Dawniej, w epoce przed dziećmi, czytałam przed snem i ciężko mi było sobie wyobrazić inne zakończenie dnia. W weekendy robiłam sobie książkowe maratony, które były czystą przyjemnością czytania, bo miałam czas, wolną głowę i zapas herbaty. Dziś ciężko opadają mi powieki, kiedy po całym dniu uda mi się wreszcie położyć młodszą spać, a o chwili dla siebie w weekend mogę tylko pomarzyć. Czasem zerkam z tęsknotą na regał, gdzie stoją książki jeszcze nieprzeczytane i te do powtórzenia. Zastanawiam się jak w gęstej masie wydarzeń zrobić miejsce na litery. Robię w głowie listę książek, za które się zabiorę, gdy znajdę wolny czas.

Tylko kiedy to będzie?

Tyle jest rzeczy do zrobienia każdego dnia. Do wyprania, ugotowania, posprzątania, załatwienia, umówienia, odebrania. Ostatnio wszystko na szybko i ciągle w biegu. Szybka kawa wypijana na stojąco przy kuchennym blacie, szybkie zakupy, szybkie śniadanie, bo do szkoły, do pracy, bo zaraz, bo już.

Zostawiam więc dla Was szybki makaron i lecę dalej ścigać się z czasem. Znajdziecie w nim drobne prawdziwki od pani z bazarku, która zawsze ma najładniejsze grzyby, a które – w tym zwariowanym pędzie – udało mi się dziś kupić. Co poza tym? Jedna mała cebula, łyżka masła, garść pietruszki, chwila w rondelku i gotowe. Makaron to w ogóle najlepsze jedzenie na dni, kiedy czas Ci się topi jak masło na patelni, a lista obowiązków rośnie niczym drożdżówka w dzieży. Tymi babcinymi metaforami kończę dzisiejszy wpis i gorąco namawiam – jeżeli jak ja, nie masz czasu na czytanie, zrób sobie chociaż dobry makaron. Na pocieszenie.