Blok czekoladowy, czyli archeologia kulinarna

Blok czekoladowy, czyli najsłynniejszy rodzimy symulant czekolady. Oryginalny przepis z głębokiego PRL-u i z babcinego zeszytu. I jak w tytule – dziś będą kulinarne wykopaliska.

Tak się bowiem złożyło, że zrobiłam blok czekoladowy moim dzieciom. Głównie ze względów historycznych, jako eksperyment kulinarno-socjologiczny. Chciałam się dowiedzieć, ile wart jest zamiennik w czasach gdy nie brakuje oryginału.

Ale nie oszukujmy się. Zrobiłam blok również dlatego, że..

miałam na niego ochotę;) Przy okazji zdruzgotałam dzieci wiadomością, że dawniej nie było czekolady, a przynajmniej był – do tej prawdziwej – dostęp mocno ograniczony. Co gorsza dostała im się, po raz kolejny, anegdota o tym, jak to ich tatuś jako trzylatek wsławił się ostrą krytyką prezydenta Stanów Zjednoczonych Ronalda Reagana. A było to tak: w domu rodzinnym tatusia, skończyły się płatki kukurydziane, które tatuś wyjątkowo uwielbiał. Zmęczona ciągłymi pytaniami – Gdzie moja słodziutka kukurydzianka?- mama ( tak, tak babcia) powiedziała, że płatków nie ma, bo Reagan sankcje nałożył. Na co tatuś znad kuchennego blatu wypalił – A co ten Reagan głupi jakiś? Nie wie, ze dzieci w Polsce lubią płatki kukurydziane? ( A ćo ten Legan głupi jakiś? Nie wie, źe dzieci w Polście lubią płatki kukulydźane?) Tak było moi Drodzy. W czasach prehistorycznych i o tym wszystkim zachowały się jedynie podania ustne i malowidła naskalne.

Ale wracając do głównego przedmiotu dzisiejszego wpisu, którym jest blok czekoladowy

– należy zadać sobie fundamentalne pytanie. Czy sens ma blok udający czekoladę, kiedy w każdym sklepie możemy dostać dwadzieścia pięć rodzajów najprawdziwszej czekolady? Czym jest blok czekoladowy dla nas, którzyśmy go jedli w dzieciństwie, to wiemy. Wspomnieniem, łezką w oku, pokarmem sentymentalnym. Ale czy w dobie powszechnego dostępu do dóbr luksusowych, do których niewątpliwie zalicza się czekolada, jest miejsce na blok?

Zostawiam Was, Kochani, z tym pytaniem i z przepisem na babciny kryzysowy blok.

P. S Moim dzieciom bardzo smakowało. Domagają się powtórki:)